تاثیر سولفوکسو- بی لاکتام- ۲۱- کراون-۷ بر روی اسپرماتوژنز

زمینه و هدف: کراون اترها ملکول های میزبان برای یون های فلزی و غیر فلزی هستند. توانایی کراون اترها در کنترل سیکل و تغییر فعالیت برخی از آنزیم ها گزارش شده است. در این مطالعه اثر یک کراون اتر جدید (سولفوکسو- بی لاکتام- 21- کراون-7) بر روی بافت بیضه و اسپرماتوژنز مورد بررسی قرار گرفته است. روش بررسی: در این مطالعه 24 سر موش نابالغ کوچک آزمایشگاهی (balb/c) به سه گروه گروه کنترل (هیچ ماده ای دریافت نکردند)، شم )فقط توئین 80 دریافت کردند) و تجربی )سولفوکسو- بی لاکتام- 21- کراون-7 دریافت کردند) تقسیم شدند. lethal dose 50 (ld50) دارو، به میزان 40 میلی گرم بر کیلوگرم تعیین شد. بر این اساس، دوز 20 میلی گرم بر کیلوگرم از این کراون اتر به روش درون صفاقی هر روز به مدت یک هفته به گروه تجربی تزریق شد. دو هفته پس از آخرین تزریق، حیوانات بیهوش شده و کشته شدند. خون جهت اندازه گیری هورمون از قلب گرفته شد. بافت بیضه، استخراج شد و جهت مطالعات بافت شناسی فیکس گردید. داده ها توسط آنالیز واریانس یکطرفه (anova) و به دنبال آن تست توکی آنالیز شدند. یافته ها: تزریق درون صفاقی سولفوکسو- بی لاکتام- 21- کراون-7 (20 میلی گرم بر کیلوگرم) تغییر معنی داری در تعداد اسپرماتوگنی نوع a و b، اسپرماتوسیت اولیه و سلول های لیدیک در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل و شم نشان نداد. افزایش هورمون جنسی مردانه، تستوسترون (001/0p<) و کاهش تعداد اسپرماتیدها (05/0p<) و اسپرماتوزوآ (001/0p<) در گروه تجربی نسبت به کنترل و شم معنی دار بود. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که سولفوکسو- بی لاکتام- 21- کراون-7 فعالیت سیستم تولید مثلی را کاهش می دهد و احتمالاً می تواند به عنوان ماده ای جهت کنترل موالید، مفید واقع شود.